AMP

 ဒီတခါ ဆေးထိုးသွားတာက ကိုအေးမင်းလတ်ပဲ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် DAP လေးကို IEM လေးနဲ့ တွဲပြီး နားထောင်နေတာ အကောင်း။ သူနဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်မိမှာ Amplifier ပါတာ ပိုကောင်းတယ်။ Fiio က ထုတ်တဲ့ Amp ရှိတယ်။ ဈေးလည်း မကြီးဘူး။ ဝယ်ပြီး စမ်းကြည့် လိုက်တဲ့။ ဝယ်ပြီးရင်လည်း ပြော သူ လာငှားမလို့တဲ့။ သူဆေးထိုးတာနဲ့ မြို့ထဲ ရောက်တော့ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဝယ်မိပါလေရော။ 

 DAP နဲ့ သီချင်းနားထောင်တာကိုပဲ Amp ပါတာနဲ့ မပါတာ အတော်ကို ကွာတယ်။ နဂိုကတည်းက sound stage ကျယ်ပါတယ် ဆိုတဲ့ နားကြပ်နဲ့ ကိုပဲ Amp ပါသွားတာနဲ့ ထပ်ပြီး stage ပိုကျယ်သွားတယ်။ Bass သံလည်း ပိုပြီး ကျစ်သွားတယ်။ Amp မပါရင် bass က ဖွယ်တယ်တယ် ကြီးလို့ ကို ခံစားလာရတော့တာပဲ။ သီချင်းဆိုတဲ့ အဆိုတော်ရဲ့ အသံကလည်း ပိုပြီး clear ဖြစ်သွားတယ် ကျွံထွက်လာတာတွေလည်း သိပ်မရှိတော့ဘူး။ သေးသေးလေးတွေ ကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော့် Amp ကလည်း Amp လို့ မထင်ရအောင်ကိုပဲ သေးတယ်။

ခုနားထောင်ဖြစ်နေတာက ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်က ထွက်ခဲ့တဲ့ ACID ရဲ့ စတင်ခြင်း အခွေ။ အဲ့ အခွေကို အခု သေချာပြန်နားထောင်မှ သေချာကို တီးထား ဆိုထားတာကို သိတာပဲ။ ခုနောက်ပိုင်း နည်းပညာတွေ ဒီလောက် တိုးတက်နေတာတောင်မှ အတော် ဆိုးဆိုး Hip-Hop သီချင်းတွေကို မြင်နေရတယ်။ အနုပညာ ကြိုးစားအားထုတ်မှု့နည်းလာတယ် ထင်တာပဲ။ စတင်ခြင်း အခွေမှာ instrumental တီးထားတာက အတော်ကို မိုက်တယ်။ တီးထားတာ Track တွေ မနည်းဘူး။ Track တစ်ခုချင်းဆီကိုလည်း သေချာလုပ်ထားတယ်။ Surround ဆို ဝေးရော Left Right ပဲ ရှိတဲ့ Studio ခေတ်မှာတောင် Mixing Mastering ကို ရှယ်လုပ်ထားတယ်။ ဘဝ သီချင်းထဲက ဘဘစိုင်း ဆိုတဲ့ အပိုဒ်မှာတင် ဘဘစိုင်း အသံက အလယ်မှာ ဘယ်ဘက်က နောက်တစ်ယောက်ရဲ့ အသံ၊ ဘယ်ဘက်မှာ နောက်တစ်ယောက် အသံ၊ လူ ၃ ယောက် အသံ နဲ့ လုံးဝ မိုက်တယ်။