My Blog, My Memo & Myanmars` Unicode

 Google ကို အားကိုးတာ လျော့မှဖြစ်တော့မယ်။ တခုခုဆို google ပြေးခေါက်နေတော့ ဦးနှောက်က ဘာမှကို မမှတ်မိတော့တာ။ ဟိုတလောကပဲ Gate Keeper ကို disable လုပ်နည်း ရှာဖတ်ပြီး လုပ်ထားတာ ခုကျ ပြန်ပွင့်နေလို့ ပိတ်မယ်လုပ်တော့ command ကို မမှတ်မိတော့ဘူး။  ဘာမှခက်တာလည်းမဟုတ်တာကို။    Terminal ကနေ ဒီ command ရိုက်လိုက်။ ပြီးတော့  password ရိုက်လိုက်ရင် ရပြီ။  sudo spctl --master-disable Gate Keeper ပိတ် မပိတ် စစ်ဖို့ ဒီ command ရိုက်ရင် ပြလိမ့်မယ်။ spctl --status Virtual Box ကို install နေတာ ဘယ်လိုမှ ထည့်မရလို့ google ထပ်ခေါက်တော့ အဖြေတွေ့ပြန်ရော။ Virtual Box ရဲ့ kernel extension ကို ထည့်ပေးမှ install လို့ ရမှာတဲ့။  MacOS  ကို reboot ချ၊ ပါဝါ ပြန်ပွင့်တဲ့ အချိန် cmd နဲ့ R နဲ့ တွဲနှိပ်၊ ပြီးရင် ကိုယ့် အကောင့်ကို ရွေး၊ ပြီးရင် terminal ကို ဖွင့်ပြီး ရိုက်  open a Terminal and enter: spctl kext-consent add VB5E2TV963 ပြီးရင် restart ပြန်ချ။ VB5E2TV963 ဆိုတာက VB အတွက် kext Restart ပြီး ပြန်ပွင့်လာရင် စောနက Virtual box install ကို ပြန် run လိုက်။ successfully insta

ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ အလေးကြီး မသယ်ချင်လို့ side kick အနေနဲ့ Xiaomi Notebook Air 12.5 inch တပါတ်ရစ်လေး ဝယ်မိတယ်။ အဓိက က အလုပ်ထဲမှာသုံးတဲ့ Engineering software တချို့က ( အတော်များများ ) က MacOS မှာ အလုပ်မလုပ်လို့ ဒါလေးနဲ့ အသက်ဆက်နေရတာ။ သုံးသမျှတော့ အတော်လေး ကောင်းတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ Second ဆိုပေမယ့် battery က ၆ နာရီလောက်ထိ အသာလေးခံတာတွေ့ရတယ်။ ( ရှေ့က ပိုင်ရှင်က ရိုရိုသေသေ ကိုင်ထားလို့ လည်းနေမယ် ) Charging သွင်းတာကလည်း Mi Type C Charger နဲ့ သွင်းတော့ တစ်နာရီခွဲလောက် သွင်းရင် ၁၀၀ ပြန်ပြည့်တယ်။   ကျွန်တော့် လက်က သေးလို့လားတော့မသိ ကီးဘုတ်က စာရိုက်ရတာ တော်တော်လေးကို အဆင်ပြေတာ။ keyboard backlit လေးပါတော့ ညဘက် စာရိုက်ရတာလည်း အဆင်ပြေတယ်။    Screen resolution ကတော့ Full HD ဆိုတော့ ရုပ်ထွက်က အဆင်ပြေတယ် ဆိုတာထက် ပိုတယ်။ Screen size က 12.5 လက်မ ဆိုတော့ နည်းနည်းသေးတယ် ဆိုတဲ့ အထဲ ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စာရိုက်ဖို့ စာဖတ်ဖို့လောက်ပဲ ဆိုတော့ အနေတော်ပေါ့။ ဘေးဘောင်တွေက သေးတယ်ဆိုပေမယ့် အောက်ဘောင်ကတော့ တော်တော်ကြီးတယ်။ အောက် ဘောင်သာ သေးသွားမယ်ဆို Laptop size ကလည်း ဒီထက် သေး

ထင်ထားတဲ့အတိုင်း second wave ဖြစ်တော့တာပဲ။ ရက်ပိုင်းနဲ့ ထောင်ဂဏန်း ဖြစ်သွားတယ်။ ဆရာ မောင်မောင်ဦး ရေးသလိုပဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုယ့်နားရောက်လာတယ်။ အရင်က ရန်ကုန်တခုတည်းကနေ အခုဆို နယ်ပေါင်းစုံအထိ ဖြန့်ကျက်သွားပြီ။ နယ်မြို့တွေပါ lockdown ချရတဲ့အထိ ဖြစ်ကုန်တယ်။ ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလားမသိ။ second wave မှာ ကိုယ်က ကမ္ဘာ့အပြင်ဘက်ရောက်နေတာပဲ။ နယ်က ကိုယ့်အဖေနဲ့အမေ တောင် lockdown ထဲပါသွားတယ်။  second wave ဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော် မြန်မာနိုင်ငံထဲ မရှိတော့ ရန်ကုန်က ဘော်ဒါတွေကတော့ လှမ်းပြောကြတယ်။ မင်းသာ ရန်ကုန်မှာဆို ပျင်းနေမှာတဲ့။ အကုန်လုံး ဘယ်မှ သွားလို့မရတော့ဘူး။ လမ်းတွေလည်း ပိတ်ထားကြတယ်တဲ့။ ဟုတ်ရင်လည်း ဟုတ်မှာ။ ကျွန်တော်က အိမ်ထဲနေရတာ သိပ်မကြိုက်ဘူး။ ပျင်းစရာကြီးကိုး။ မြန်မာ မှာ မရှိပေမယ့်လည်း အခု အလုပ်ရုံနဲ့ အိပ်ခန်းနဲ့ပဲ ကူးချည်သန်းချည် နေနေရတာပါပဲ။ အလုပ်လေး ရှိပြီး အာရုံလေးလွဲလို့ရနေတော့ မပျင်းတော့တာပေါ့။ ပြီးတော့ အရင်လို မဟုတ်ပဲ အင်တာနက်က အမြဲရနေတော့ အားနေရင် အွန်လိုင်းပေါ်ရှိတဲ့သူနဲ့ အာလူးဖုတ်နေတာ၊ မပျင်းရတော့ဘူးပေါ့။  ဒီရက်ပိုင်း လူက motivation မရှိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ စာဖတ်စရာတွေလည်း အများကြီး အ

လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကပေါ့။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတယောက် Xiaomi Redmi Note 3 လေး ခါးပိုက်နှိုက်ခံလိုက်ရတယ်။ အဲ့တာနဲ့ find device နဲ့ရှာတယ်။ မတွေ့ဘူး။ မတွေ့တာနဲ့ lost mode ဖွင့်ထားလိုက်တယ်ပေါ့။ ပြန်လည်း မတွေ့တော့ပါဘူး။ အဲ့လိုနဲ့ မေ့မေ့ ပျောက်ပျောက်နေလိုက်တာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ လ က ကျွန်တော့်ဆီကို ဖုန်း ဝင်လာပါလေရော။ ဖုန်းထဲမှာက မိန်းကလေး အသံနဲ့ "အကို အကို့ ဖုန်း ရဲ့ password လေးပေးပါတဲ့"။ ကျွန်တောင်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားတယ်။ အဲ့တာနဲ့ "ဘာဖြစ်လို့လဲ" လို့ ပြန်မေးမှ "ညီမ ဖုန်းကို လေး လို့ဆိုပြီး factory reset ချလိုက်တာ ပြန်ပွင့်လာတော့ အကို့ဖုန်းနံပါတ်ကြီးပဲပေါ်နေတော့တာ ။ ဘာမှ လုပ်မရတော့လို့" ဆိုပြီး ပြောပါလေရော။ အဲ့ကျမှ သတိရတယ်။ ဟိုကောင် ဖုန်းပျောက်တုန်းက lost mode ဖွင့်တုန်းက ဆက်သွယ်ရမယ့် ဖုန်းနံပါတ်ကို ကျွန်တော့်ဖုန်း ထည့်ထားမိတာကိုး။  အဲ့တာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း password ပေးချင်ပေမယ့် ကိုယ်ဖုန်းမဟုတ်တာရော ဖုန်းပိုင်ရှင်ကလည်း နိုင်ငံခြားရောက်နေတာ ဖြစ်တဲ့အတွက် မေးပေးလို့ မရတော့တာ ဖြစ်လို့ " ညီမရေ အဲ့ဖုန်းကတော့ ကျွန်တော် ပျောက်တာ ၃ နှစ်ရှိသွားပြီ။ ပြန်လည်း မလိ

အချစ်က ကျန်းမာရေးနဲ့ တိုက်ရိုက်အချိုးကျတယ်။  အချစ်မရှိတော့ ခေါင်းကိုက်သလိုလို ဖျားချင်သလိုလိုနဲ့။ 

လ မမြင်ရတာ ကြာပြီ။  ည ကိုလည်း မတွေ့ရတာ ကြာပြီ။  မင်းရော ဘယ်ရောက်နေလဲ အချစ်ရယ်။

ဒီဟာလေး review ရေးတာ တနှစ်ကြာသွားတယ်။  Mi က ထုတ်တဲ့ mouse လေး တွေ့တော့ တကယ့်ကြွက်ကလေး နဲ့တူလို့ မြင်မြင်ချင်း သဘောကျပြီး တန်းဝယ်မိတာပဲ။ Spec တောင် မကြည့်မိလိုက်ဘူး။ (ရန်ကုန်မှာလည်း Mi showroom မှာ မြန်မာငွေ ၁၈၅၀၀ နဲ့ ဝယ်လို့ရပါတယ်) တကိုယ်ရေသုံးထက် ရုံးသမားတွေအတွက် အဆင်ပြေမယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့မှာ Bluetooth 4.0 ရော 2.4GHz adapterနဲ့ရော ၂ မျိုးသုံးလို့ရတယ်။ နောက်ပြီး သူ့ရဲ့ ထူးခြားချက်က အဲ့ ၂ ခုလုံး ကို switch လေးနဲ့ ပြောင်းလို့ရတာ။ ရှုပ်သွားပြီလားမသိဘူး။ ပြန်ရှင်း ပြမယ်။ ကျွန်တော့် laptop မှာကျ Bluetooth ပါတော့ mouse ကို Bluetooth နဲ့ pair လုပ်ပြီး သုံးတယ်ဗျာ။ ရုံးက Desktop မှာကျတော့ 2.4GHz adapter လေးနဲ့ သုံးတယ်ဗျာ။ laptop နဲ့ desktop ပြိုင်တူ သုံးတဲ့အခါကျတော့ ဒီ mouse လေးရဲ့အောက်က switch လေး ကို နှိပ်ပြီး ပြောင်းယုံပဲ။ Laptopရော desktopရော ကို mouse တလုံးတည်းနဲ့ သုံးရတာပေါ့။ 

ခရီးသွားရင် gadget တွေ ပေါလှတဲ့ ကိုယ့်အတွက် charger တွေ သယ်ရတာ အလုပ် အတော်ရှုပ်တယ်။ ဖုန်းအတွက်၊ power bank အတွက်၊ ကင်မရာအတွက်၊ လက်ပတော့ အတွက် စသည်ဖြင့်ပေါ့။ ခု ၂၀၂၀ မှာ Type C ကို migrate လုပ်မယ်ကွာ ဆိုပြီးတော့ ပိုက်ဆံအကုန်ခံပြီး လုပ်လိုက်တယ်။ သက်သာသွားတာကတော့ charger အများကြီး သယ်ရတဲ့ ဒုက္ခက ကင်းသွားတာပဲ။ အဲ့တာနဲ့ ဒီ charger လေးကို ဝယ်ဖြစ်တယ်။ (တကယ်က လုလာတာရယ်။) ဝယ်တုန်းက order တင်လိုက်ပြီးမှ ရန်ကုန်က ထွက်ဖို့ အကြောင်းဖန်လာတော့ ကိုအေးမင်းလတ် ဆီကနေ သူသုံးနေတာကို အတင်းယူလာလိုက်တာ။ ခုသုံးနေတဲ့ laptop ၂ ခုစလုံးက Type C charging ပေါက်တွေဆိုတော့ 65Watt အထိပေးနိုင်တဲ့ charger ဆိုတော့ အသာလေး အဆင်ပြေတယ်။ အားသွင်းရင် ပူတာ ဘာညာ မရှိဘူး။ ဆိုဒ်ကလည်း compact လေးဆိုတော့ ကျွန်တော့်အကြိုက်ပဲ။ ဖုန်းကလည်း 18Watt နဲ့ရတယ်ဆိုတော့ ဖုန်းအတွက်လည်း ဒီ charger ပဲ။ ကင်မရာကလည်း Type C နဲ့ဆိုတော့ ကင်မရာ အားသွင်းလည်း ဒီ charger ပဲ။ Power bank, Bluetooth Speaker ကလည်း Type C နဲ့ဟာပဲ အစကတည်းက ရွေးဝယ်ထားတော့ သူတို့အတွက်လည်း အတော် အဆင်ပြေတယ်။ ဘာ လာလာ ဒေါင်းတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဈေးကတော့ ကျွန်တော် ဝယ်တုန်

ဇာတ်လမ်းက ဘယ်ကစလဲ ဆိုတော့ printer တာ က print မရတာက စတယ်။ print မရလို့ လာခေါ်တော့ သွားတယ်။ ကြည့်တယ်။ driver ပြန်ထည့်တယ်။ မရဘူး။ အဲ့တာနဲ့ restart ချမယ် ဆိုပြီး ချလိုက်တာ ပြန်တက်မလာတော့ဘူး။ window startup repair ဆိုပြီး ပေါ်လာတယ်။ ပြီးရင် cannot repair ဆိုပြီး ပေါ်လာရော။ အဲ့တာနဲ့ အင်တာနက်ထဲ လျှောက်ရှာပြီး အကုန်လျှောက်လုပ်ကြည့်ရတော့တာပဲ။  အင်မတန် ကံကောင်းတာက ဒီမတိုင်ခင်ကမှ inmarsat တပ်လိုက်တာဆိုတော့ အင်တာနက်က ကြိုက်သလို အဆင်ပြေပြေသုံးလို့ရသွားတာပဲ။ အရင် fbb နဲ့ဆို ငုတ်တုတ်မေ့ပဲ။  System restore လုပ်မယ်ဆိုပြီးကြည့်တော့ restore point က မရှိဘူး။ အဲ့တော့ restore က လုပ်မရတော့ဘူး။  c:\windows\system32\drivers\acpi.sys file ပျက်နေပြီဆိုတဲ့စာ ပေါ်လာတယ်။ ( ပြောလို့သာရယ်။ Window ရဲ့လက်က ပြေးလို့ကို မလွတ်တာ။ တနေ့က OS ပြန်တင်တော့ bootable usb လုပ်တာ။ Etcher က Mac ရော Ubuntu ရော အဆင်မပြေ။ rufus နဲ့ပဲ အဆင်ပြေသွားတယ်။ တချို့ software တွေကြောင့် ဝင်းဒိုး တလုံးကလည်း အမြဲဆောင်ထားနေရတုန်းပဲ။ )

 Company က inmarsat တပ်မယ် ဆိုပြီး mail ဝင်လာတော့ အပျော်ဆုံးက ကိုယ်ပဲ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ အင်တာနက် ကောင်းကောင်း သုံးရတော့မှာကိုး။ ဒါနဲ့ လိုအပ်တဲ့ preparation တွေလုပ်ထားပါဆိုပြီး လိုတာတွေ ပြင်ဆင်၊ network cable တွေ နေရာချ၊ power cable တွေ သွယ်နဲ့ အားကြိုးမာန်တက် ကို လုပ်ပလိုက်တာပေါ့။ အဲ့တာနဲ့ သူတို့ ပို့ပေးထားတဲ့ drawing တွေကြည့်ပြီး ကြိုးတွေ ပြင်ဆင်ပြီး သကာလ singapore ရောက်တော့ network engineer ၂ ယောက် ရောက်ချလာပြီး configure လာလုပ်တယ်။ မနက် ၇ နာရီ ကတည်းက လုပ်တာ ည ၈ နာရီမှ ပြီးတာပဲ။ ကိုယ်လည်း တနေကုန် bunker နဲ့မို့ သူတို့ကို လှည့် မကြည့်အားဘူးလေ။ သူတို့ပြီးတော့မှ handover လုပ်ချင်လို့ လာခဲ့ပါ ခေါ်လို့ သူတို့ handover လုပ်ပေးတာပဲ နားထောင်လိုက်ရတယ်။ စမ်းစရာ ရှိတာ တခါတည်း စမ်းပေါ့။ ဘယ် cable က ဘယ် ကို သွယ်ထားတာ ဘာညာ စသည်ဖြင့်ပေါ့။ ဘာ ပြဿနာ ဘာ error ဖြစ်ဖြစ် system ကို reboot ချပါ ပဲ ပြောတယ်။ အေးတာပဲ။ Wifi AP ကို စမ်းပြပေးပြီး ပြန်ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အဲ့ကျမှ သတိရသွားလို့ AP ကို control လုပ်ချင်ရင် wifi password ဖြုတ်ချင်ရင် ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ မေးမိတယ်။ အဲ့တာနဲ့ AP ရဲ့ ip address ကို ဝင် ပြီး